2017 - De woonwagen, dat ben ik - 33 min. documentaire en een installatie van miniatuur woonwagens, i.s.m. Nederlandse reizigers. Sinds de woonwagenwet van 1968 mogen Nederlandse reizigers geen rondreizend bestaan meer leiden. De regering vond dat ze te weinig controle had over "mensen zonder vaste verblijfplaats". De huidige caravans mogen dan geen wielen meer hebben, voor de meeste reizigers is het verlangen naar vrijheid nog steeds belangrijk. De woonwagen is hun cultuur en identiteit. Jaap de Ruig merkte in de loop der jaren dat velen van hen miniaturen van hun voormalige reiswagens bezitten. Voor een tentoonstelling in Museum De Domijnen in Sittard zocht de kunstenaar contact met reizigers die in de buurt woonden. Een aantal van hen was bereid hem hun miniaturen uit te lenen, die in het museum werden tentoongesteld in combinatie met een korte documentaire waarin de eigenaren uitleggen waar-om die wagens zo belangrijk voor hen zijn. Fragment: https://youtu.be/IvVD-QpfES8

2017 - Life After A Bicycle Accident - Video- installatie op twee schermen, 31 minuten. Deze video-installatie vertelt het verhaal van een pasgetrouwde Nederlandse pianist die tijdens een rit door Frankrijk van zijn fiets valt. Hij raakt verlamd. De installatie begint met handen die op een piano spelen. De hoofdpersoon komt in beeld. Hij zegt: 'Er is het verhaal dat je niet wilt dat het is gebeurd.' Terwijl zijn stem meer uitleg geeft, zien we twee beelden naast elkaar, het complementaire beeld toont hem bezig met zijn dagelijkse bezigheden. Een intiem portret van de gevolgen. Conclusie: zo'n ongeluk maakt uiteindelijk weinig uit voor het niveau van je levensgeluk. Fragment https://youtu.be/DDnkHOabz6I

2011-2015 - Wat David ziet - Een project i.s.m. David Vasile. 6000 foto's, documentaire 39 min. , fotoboek. Fragment van doc. https://youtu.be/wF8JMUyZIto Wat David ziet is een voortzetting van Wisdom and Hell , een project dat werd gepresenteerd op Art Amsterdam 2010. David, een Roemeense Roma-trechtermaker die erg geïnteresseerd was in de foto's die op de beurs werden tentoongesteld, vroeg Jaap of hij een fotocamera kon lenen. Na zijn terugkeer in Roemenië begon hij foto's te maken van alles wat hij zag in zijn Romawijk, evenals tijdens het verkopen van zijn trechters. Bijna wekelijks stuurde hij de foto's vanuit een internetcafé naar Nederland. Daarvoor ontving hij van de kunstenaar een maandelijks bedrag dat via crowdfunding bijeen was gebracht. Wat David ziet heeft sociale, historische en esthetische dimensies. Het is belangrijk voor de Roemeense Roma om hun eigen bestaan ​​vast te leggen. Foto's zijn een hulpmiddel voor historisch besef en kunnen een basis zijn voor zelfrespect.

2015 - Het gevangenisdorp, Veenhuizen in de twintigste eeuw - 48 min., documentaire gebaseerd op oral history. Schrijfster Mariët Meester groeide op in het gevangenisdorp Veenhuizen, dat werd omringd door honderden bordjes 'Verboden toegang'. Aan het begin van de twintigste eeuw werden er dakloze mannen, de zogenaamde 'verpleegden', gehuisvest in drie gestichten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de gestichten gevangenissen. Bewoners en oud-bewoners van deze wonderlijke enclave vertelden de auteur over het werken en wonen in deze besloten gemeenschap, waar niemand anders binnen mocht. Deze interviews zijn als uitgangspunt genomen voor de documentaire. Hele documentaire https://youtu.be/xMsMtAicQuY

About A Bizarre Phenomenon Called Life - 2013, 25 korte video’s. Enkele voorbeelden.

2010 - Wisdom And Hell - performance i.s.m. Roemeense Roma trechtermaker David Vasile. https://youtu.be/ZXvaNh0gOjs Voor Jeroen Bosch is de trechter een symbool van zowel wijsheid als bedrog. Dante beschrijft de hel als een enorme trechtervormige grot met negen cirkels. De expositieruimte van Jaap de Ruig in de sectie No Holds Barred op Art Amsterdam 2010 was ingericht als werkplek. In een cirkel van licht maakte David, een jonge Roemeense Roma, blikken trechters. Een videoprojectie op de achterwand liet zien hoe hij en zijn familie thuis werken. David komt aan de kost door langs de weg met zijn trechters te venten. Sinds Roemenië toetrad tot de EU is dat steeds moeilijker geworden. Jaap en David kennen elkaar al sinds het begin van de jaren negentig. Hoewel Jaap de Ruig in dit project de 'officiële' kunstenaar was, was het hun wederzijdse wens om samen te werken en aandacht te besteden aan thema's als: huishoudelijke artikelen versus design, armoede in Roemenië versus West-Europese rijkdom, de symbolische waarde van de trechter en de schoonheid van vakmanschap.

2009 - The Source - One Day In A Roma Settlement in Romania - 40 min., video- installatie / documentaire. Hetea is een geïsoleerde nederzetting in Centraal Roemenië. Ongeveer 350 mensen wonen er in zelfgemaakte hutten. In de film beleven we een gewone dag in Hetea. De dag begint pastoraal: koeien en paarden worden gehoed, een nieuw houten huis wordt gebouwd, enz. 's Middags slaat ineens de vlam in de pan. Mensen schreeuwen en bedreigen elkaar. Beetje bij beetje keert de serene sfeer terug, maar de naweeën van de ruzie blijven hoorbaar. Jaap de Ruig is zeventien jaar lang telkens naar Hetea teruggekeerd en heeft zijn film uiteindelijk in één dag opgenomen. Hij koos ervoor om niet te ondertitelen omdat hij dan te veel betekenis zou hebben gegeven aan de woorden, die afleiden van het universele karakter van de beelden. Trailer https://youtu.be/N02ce-8uTLY

2019 - Zeven tranen, het vierde gesticht in Veenhuizen - Literaire video, 33 min. (film: Jaap de Ruig, tekst en voice-over: Mariët Meester). Fragment https://youtu.be/nQt84B_2htY Schrijver Mariët Meester, opgegroeid in het gevangenisdorp Veenhuizen, deed een performance op de begraafplaats van Veenhuizen. Staande aan het hoofd van zeven verschillende grafstenen vertelde ze haar publiek het verhaal van de persoon die er begraven lag. Telkens lokte een fluitspeler het publiek met een compositie van John Dowland naar een volgend graf op een andere plek op de begraafplaats, zodat ze er als in een begrafenisstoet achter de schrijfster aan naartoe wandelden. In de video zijn geen personen zichtbaar.

2018 - Een dier / een mens - een manifestatie - Minisymposium in theater Boom Chicago, Amsterdam over de relatie mens / dier / beeldende kunst. - When The Cows Come Home - video- installatie : een kudde koeien die achter de ramen van vijf grachten-panden naar het centrum van Amsterdam loopt. Registratie https://youtu.be/j-UdgKvJ0hI - Sacrifice - Tentoonstelling van een serie van 105 portrettekeningen van tien biggenfamilies. De biggen zijn genummerd door inkepingen in de oren. Om hen individualiteit te geven zijn hun ogen enigszins vermenselijkt. - Requiem For Pigs - found footage-video van varkens-mishandeling met een muziekscore van de getrans-formeerde varkensgeluiden, 14 min., zwarte kijkdoos.

2017 - De ochtend dat ik zo boos was op mijn vrouw, dat ik mijn 19e-eeuwse gitaar kapot sloeg - 6 uur durende video-impressie, gerestaureerde gitaar. https://youtu.be/Q5T6fmbWKfA Twee jaar na de gebeurtenis opende de kunstenaar de vuilniszak met de overblijfselen en begon hij het instrument minutieus te restaureren.

Voor het vroege werk klik hier

2019 - Verlost als vogel - loop 1’,38’’, video- installatie op de ramen - openluchtmuseum It Dams Hûs, Nij Beets. Een vlucht vogels verschijnt boven het landschap van het nabijgelegen Kortehemmen. Plotseling verlaat een van de vogels de groep en ondergaat tijdens zijn afdaling een metamorfose. De vogels worden gesymboliseerd door de handen van de kunstenaar. https://youtu.be/i83Q16XJ0Eo Jaap de Ruig bracht de eerste twee jaar van zijn leven door in het Woodbrookershuis in Kortehemmen, in die tijd een onderwijsgemeenschap met liberaal- protestantse opvattingen en socialistische idealen. Zijn ongehuwde moeder kon er komen werken, wonen en haar baby verzorgen, vrij van burgerlijk commentaar.

2021 - GEEN PANIEK - Een jaar in lockdown op 150m² poldergrond - video 4K, 56 min. Toen Nederland in maart 2020 op slot ging, verhuisde Jaap de Ruig van zijn appartement in Amsterdam naar zijn houten woonwagen buiten de stad. Hij begon meteen alles te filmen wat er in de natuur gebeurde, met als uitgangspunt dat de camera binnen het hek rond de wagen moest blijven. Na een jaar monteerde hij de beelden tot een film waarvan de soundtrack synchroon vertelt hoe de menselijke samenleving dezelfde periode beleefde. Conclusie: De mens is een kortetermijndenker die pas in paniek raakt wanneer hij direct wordt getroffen, terwijl de dieren, de planten en de elementen hun levenscyclus stoïcijns voortzetten. Dit project is mogelijk gemaakt dankzij een subsidie ​​van VEVAM, de rechtenorganisatie van Nederlandse film- en televisieregisseurs.

2022 - Het vrolijke varken De modderpoel - video-installatie : een troep varkens vermaakte zich rond een modderpoel achter de ramen van vier grachtenpanden in het centrum van Amsterdam. https://youtu.be/hGMxpI9ALS4 Het vrolijke varken - Ironie voor kinderen (en volwassenen): een serie van 25 kleine olieverf- schilderijen, gemaakt naar aanleiding van kinderspeelgoed en sierbeeldjes. Varkens op een motor, varkens met koddige hoedjes, varkens met fopspeen en slab; de mens projecteert absurde verzinsels op het dier waarmee hij gelijkenis vertoont. Zie ook de uitleg van de kunstenaar over de schilderijen: https://youtu.be/dwSZvBx5L4I Voor meer info over de boerderij waar de modderpoel is gefilmd: https://youtu.be/UWf4sVTKfvc

Head Sharing https://youtu.be/2_4Algc6qEs

To Kick Your Own Arse https://youtu.be/WwrnzhigsIk

The Fight https://youtu.be/Cr69I_rXKwU

2023 - Effortlessness loop 1'.32'', videoprojectie op de vloer Moeiteloos glijden vissen door ondiep water, gesymboliseerd door de handen van de kunstenaar. Ze werpen een schaduw op de zanderige bodem en bij het passeren soms op elkaar. https://youtu.be/ImHteT7XGdE Als kleine installatie tijdens de tentoonstelling 'Een Schrei uit het Diepste van de Verloren Tijd / A Cry from the Deepest Dephts of Lost Time’, Ultima Thule*, 2023, Amsterdam.

2023 e.v. - Imaginary Future - work in progress Videoproject waarin de schoonheid van ecologische akkerbouw en veeteelt wordt vastgelegd. De vondst op Marktplaats van een negentiende-eeuws schilderij met koeien in een verstild landschap triggerde bij de kunstenaar een geluksgevoel. Ook al was het schilderij beschadigd en zat er zelfs een gat in, telkens wanneer hij het in zijn werkkamer zag hangen keerde het geluksgevoel terug. Nu de klimaatcrisis niet meer te ontkennen valt en de mensheid eindelijk wakker begint te worden, vormt dit het uitgangspunt voor nieuw werk. Want ook al gaat de wereld zoals wij die kennen veranderen en creëert de mens zijn eigen ondergang, er zijn allang boeren en tuinders die het anders doen. Zij streven geen utopie of een geromantiseerde werkelijkheid na, maar tonen aan dat er een realiteit bestaan die zichzelf bewezen heeft en die zicht op een leefbare toekomst had kunnen bieden.